Door een diep dal.
26 jun. 2011
🇳🇱
vanuit Nederland
Ons bezoek aan Florence is eigenlijk te kort. Al de volgende ochtend nemen we na het ontbijt afscheid van Hans en Marijke uit Groningen en maken we ons klaar voor de laatste etappe naar ons vanuit
Nederland geboekte landhuis Il Casolarino op een heuvel zo’n 8 km van Certaldo voor een heerlijke relaxweek.
We nemen nog wat sfeerfoto’s op de Piazza Michelangelo en al snel fietsen we Florence weer uit. Het eerste gedeelte fietsen we nog via de route van Hans Reitsma maar na zo’n 30 pittige kilometers
moeten we daarvan afwijken en fietsen we verder via de kaart die helaas niet zo duidelijk is wat hoogteverschillen betreft. We hebben een route gepland via St Pancreas, Lucardo en Fiano. Als we in
St. Pancreas de richting checken naar Lucardo wenst een behulpzame Italiaan ons meewarig succes. Do you see that hill? That’s Lucardo.....good luck !
We slikken even en gaan vervolgens de aangewezen richting in waar we afdalingen nemen van 15 tot 20 %. Shit...we hopen niet dat de weg dadelijk ook zo steil naar boven gaat. In het dal aangekomen
proberen we eerst de route om de heuvel heen. Dat gaat een paar kilometer goed maar dan komen we op een zeer slechte steile weg. We besluiten nog een stukje verder om te gaan maar eindigen daar
uiteindelijk ook op een slechte onverharde weg die ook nog eens de verkeerde kant uit gaat. Helaas zit er niets anders op dan weer terug te fietsen naar het dal en de hoofdweg naar Lucardo te
nemen.....en die is steil.......elke paar honderd meters staan we hijgend langs de weg, bij te komen van de klim en vervloeken meermalen de zwaartekracht van onze aanhanger (die hakt erin zeg) maar
uiteindelijk komen we boven. We denken dat de ergste hobbel nu genomen is en genieten van Lucardo, een schattig plaatsje met een middeleeuws kasteel en prachtige vergezichten. Maar helaas blijft
het niet bij deze ene hobbel. Onze kaart toont een afslagje vlak voor Fiano in de richting van de coördinaten van ons huis. Die nemen we dus......nog een paar kilometer en we zijn er. De afdalingen
blijken wederom heel steil en we beseffen dat er geen weg terug is. Hier komen we met de fiets niet meer naar boven.....De eerste kilometers gaat het goed. Echter dieper in het dal houdt de
asfaltweg op en begint een gravel weg. Maar ook deze eindigt in een bospad en wordt slechter en slechter en uiteindelijk onfietsbaar. We moeten gaan lopen met de fiets aan de hand.. We hebben geen
keus, teruggaan is geen optie want ook die route is met een volbepakte fiets niet haalbaar. In het diepste punt van het dal, daar waar de weg weer omhoog gaat eten we verontrust een boterhammetje.
Waar zal dit pad eindigen en hoe komen we weer boven? Robert vraagt of we bereik met onze mobieltjes hebben maar ik wil het niet eens weten en weiger dat te bekijken. Als we echt hulptroepen nodig
hebben zien we dat dan wel weer. Volgens de opgegeven coördinaten is ons huis ca. 1 kilometer boven ons dus we klauteren met de fiets aan de hand over het slechte pad met zand en grote keien naar
boven. Het is loodzwaar en elke schaduwplek benutten we even om weer bij te komen. Na zo’n 600 meter zien we weer een huis en komen we godzijdank weer op asfalt terecht en na nog zo’n 400 meter
staan we op de oprijlaan van ons huis waar toevallig net Frans en Wieske komen aanrijden. Toch fijn als zo’n avontuur goed afloopt :-).
Il Casolarino blijkt afgelegen op een heuvel maar fantastisch. Het is een prachtig ruim huis met een ruim buitengedeelte, een heerlijk zwembad en een olijfenboomgaard en bovenal met een waanzinnig
uitzicht. Samen met Hans, Nel, Frans, Wieske en Roxy maken we leuke uitstapjes in de omgeving maar relaxen ook heerlijk in de tuin en genieten van lekker eten en goede wijnen. Een ideale afsluiting
na onze 3 sportieve weken.
Op woensdag haalt een mopperende chauffeur van Soetens fietsvervoer onze fiets op. Het is warm en ons huis is moeilijk te vinden en hij is al vertraagd doordat hij onnodig via een adres in Pisa
heeft moeten rijden. Na zijn telefoontje komen we hem tegemoet en fietsen we naar beneden en laden onze fiets bij het station in de bus van Soetens. De tandem gaat goed verzorgd naar huis en wij
vliegen zaterdag terug...eerst nog een paar dagen genieten.
En dan is het ineens zondag......we zijn weer thuis. Heerlijk nagenieten van een geweldige reis en over een paar weken kunnen de voorbereidingen voor onze volgende fietsexpeditie weer beginnen. Op
27 november vertrekken we met het vliegtuig en gaan we 9 weken fietsen in Vietnam, Laos en Cambodja. Een mooi vooruitzicht.
Reacties
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!