De laatste keer dat we ons weblog hebben bijgewerkt lijkt alweer zo lang geleden maar in werkelijkheid is het maar een paar dagen. Tijdens zo’n trektocht krijg je zoveel indrukken dat 1 dag wel op 1 week lijkt. Toch maar weer proberen iets van die indrukken op te schrijven. Echter steeds meer beginnen we te beseffen dat onze verhalen slechts een slap aftreksel zijn van alles wat we beleven. We adviseren jullie gewoon allemaal deze reis per fiets te maken. Je krijgt er echt geen spijt van. Het is echt een waanzinnig mooie reis die onze voorstelling, die toch wel levendig was, overtreft met een diversiteit aan landschappen en sferen. Lekker eten, leuke en lieve ontmoetingen en vooral sportief genieten. De verscheidenheid aan indrukken hebben alle muizenissen van thuis verdreven en van ons zeer tevreden mensen gemaakt.

Het vorige weblog hebben we geschreven in Camping via Claudiasee in Pfunds (Oostenrijk). De regen kwam toen met bakken uit de hemel en dat is de hele nacht doorgegaan. Dat is dan toch wel onrustig slapen in zo’n klein tentje maar gelukkig hadden we deze op een heuveltje neergezet en liepen we niet het risico weg te dobberen. Op de camping was een soort speelhonk “Turm” met tafels en banken en daar hebben we ‘s ochtends de natte spullen naar toe verhuisd zodat we niet in de regen alles hoefden in te pakken. Toen wij rond 9 uur vertrokken werd het zowaar droog en fietsten we langs 4 grensovergangen (1x Zwitserland, 2 x Oostenrijk en 1 x Italië) de gewraakte Reschenpass op. Deze pas is lang niet zo zwaar als de Arlbergpass die we 2 dagen eerder hebben gedaan maar zwaar genoeg om toch weer even kapot te gaan. Vlak voordat we de pas nemen gaan we definitief Italië in en als we eindelijk de pas overwonnen hebben is het afdalen geblazen. Italië blijkt geweldige fietspaden te hebben door landelijk gebied die ons van stad naar stad brengen. We fietsen door fruitgaarden, langs wijnvelden, door schitterende dorpjes en steeds weer tussen de machtige dichtbegroeide bergen. We maken de dag nog met 100 km vol.

De volgende dag fietsen we in 113 km naar een nieuwe en lastig te vinden camping even voorbij Trento in Romagnano bij Agricultur B&B accommodatie. Landschappelijk gezien is deze route een voortzetting van de vorige. Ook nu gaat de route vrijwel steeds over het fietspad langs de Adige, het Italiaanse wijngebied.

Gisteren vervolgden we onze tocht (98 km) naar Verona. Het dal wordt smaller en intiemer met slechts hier en daar een dorpje met rustieke huizen rond een oud kerkje. Kort na vertrek lukt het ons toch weer om de Schwalbe marathon extreme banden, die niet kapot kunnen volgens de verkooppraatjes, lek te rijden. Een schroef van zo’n 3 cm boord zich volledig in de band....en dat kunnen ze dan toch niet hebben :-).

Ondertussen zijn Frans en Wieske met de auto onderweg naar Toscane en het lukt wonderbaarlijk om elkaar onderweg te ontmoeten. Na een paar telefoontjes wijken we even kort af van de route en drinken samen met hen een koffie in het gezellige dorpje Ala. Erg leuk en bijzonder.

En dan komt de 17e dag........we hebben 16 dagen achter elkaar en 1450 km gefietst. Verona moet een geweldige stad zijn en we besluiten hier een rustdag te nemen. We checken in op de camping dichtbij en hoog boven het centrum. Het is even klimmen maar vanaf de camping heb je een prachtig uitzicht over Verona. Het is een soort terrascamping. De plaatsjes zijn superklein, het tentje past net en de faciliteiten zijn net op het randje. Maar goed.......Verona is het waard. We gaan vroeg de stad in en slenteren een dag door “klein” Rome. We bezoeken de Arena, het balkon van Julia, sfeervolle pleinen en genieten bovenal van het heerlijke eten, mensen kijken en de prosecco..